چرا بقعه سیدولی در محوطه یک مسجد محصور شد؟ | شاخص‌ترین مسجدمدرسه دورۀ قاجار را بشناسیم
تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۸۵۴۰۹
همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: در باره تزیینات منحصر به فرد آن چنین نقل قول شده است: تاج، انسان و فرشتۀ بالدار، انسان با لباس اروپایی، گل سرخ و زنبق، و گل و گلدان از جمله نقوش برجسته‌ای است که در نقاط مختلف بنا دیده می‌شود. بنای این مسجد و مدرسه تاریخی شامل دوطبقه است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
علیرضا زمانی، تهران پژوه، در باره ویژگی های معماری این مسجد می‌گوید: «ورودی آن از بخش جنوب غربی، پس از عبور از راهرو، به صحن اصلی مسجد منتهی می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زمانی در ادامه می‌گوید: «در دل مسجد نیز امامزاده سید ولی قرار گرفته؛ این بقعه از بنای ساختمان قدیمی‌تر است. ورودی‌های مسجد درون طاق‌نما واقع شده‌اند و قسمت طاقی‌شکل طاق‌نماها قوس کمانی تیز دارد و در این قسمت هره‌چینی اجرا شده است. درون این طاق‌نما کاشیکاری معقلی با طرح گره هندسی تزئین شده و قوس به کار رفته هم نعلی‌شکل است. همچنین دیوارهای شبستان ازاره سنگ مرمر طوسی با رگه‌های سفید و مشکی دارد و قسمت فوقانی آن نیز آجرچینی است. سقف شبستان به صورت طاق و گنبد و طاق‌های آن یزدی‌ساز است. در قسمت میانی شبستان ۹ستون وجود دارد. این ستون ها استوانه‌ای‌شکل، کرم‌رنگ و سرستون آنها مربع‌القاعده است.
در اولین طاق روبه‌روی محراب در بخش فوقانی دیوارها پاباریک‌ها با مختصر تزئین معقلی به کاربندی چهاروجهی ختم می‌شود که در داخل آن ستاره هشت‌پر یا ترنج‌بندهای معقلی وجود دارد و درون آن دوباره با کاربندی‌های مزین به معقلی و شمسه شانزده‌ترک منتهی شده و جنس شمسه و حمیل‌ها و رسمی‌بندی‌ها گچ و به صورت سه‌گوش برجسته است. همچنین سایر طاق ها با گره و نقوش معقلی تزیین شده است. محراب در ضلع جنوبی شبستان در وسط طاق‌نما است که ازاره سنگی طوسی با رگه های سفید و مشکی دارد. از جمله تزئین قسمت طاقی‌شکل طاق‌نما می‌توان به گوش‌فیل‌سازی کاربندی سفید و اجرای پاباریک و ترنج متوسط اشاره کرد که در نهایت به نیم‌شمسۀ هشت ختم می‌شود. این اشکال با نقوش معقلی فیروزه ای مشکی و زرد تزئین شده است. محراب دارای گودگاه و در آن قالیچه لاکی‌رنگ پهن شده است. بدنه محراب آجرچینی و قسمت طاقی‌شکل آن قوسی نیم‌دایره دارد و اطراف این قوس هره چینی است.»
خازن‌الملک در سال ۱۲۷۲ مرحوم شد. در امامزاده سید ولی(ع) که متصل به مسجد است، در فضای بقعه، کتیبه‌ای بر در ورودی گنبدخانه وجود دارد. این کتیبه مربوط به تاریخ ۱۲۵۹ است و مسجد در همین سال ساخته شده و سازنده در گنبدخانه بقعه بر اساس کتیبه آن «استاد یوسف نجار تبریزی» است. همچنین بر اساس کتیبه موجود در بنا، مرمت ایوان جنوبی و شبستان مسجد توسط استاد ابوالقاسم موم‌دوست انجام شده است.
مسجد خازن الملکمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: اسلام مسجد تهران معماری طاق نما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۸۵۴۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(تصاویر) «قبرستان ممنوعه تهران» کجاست و مدیریت آن با کیست؟
قبرستان ممنوعه تهران، که با نام قبرستان دولاب نیز شناخته می‌شود، یک‌گورستان قدیمی مربوط به مسیحیان است. در واقع این قبرستان باغی بزرگ در اتوبان شهید محلاتی، بین خیابان‌های شهید رضایی و مستفیذ است که در میان اهالی به نام قبرستان «دولاب» شناخته می‌شود. این گورستان محل دفن مسیحیان کشورهای فرانسه، ایتالیا، روسیه و لهستان است که در سال‌های دور در ایران زندگی می‌کردند و در این کشور نیز از دنیا رفته‌اند. تعدادی از این افراد سرباز و بخشی دیگر افراد غیرنظامی بوده‌اند که در بین آنها اشخاص مشهور نیز دیده می‌شود.
به گزارش همشهری آنلاین، افرادی که در این قبرستان به خاک سپرده شده‌اند، ملیت‌های مختلفی دارند. ملیت هر فرد با یک پرچم بر روی قبر مشخص شده است. بر روی سنگ قبرها نیز علائمی چون صلیب یا تصویری از یک بانوی غمگین دیده می‌شود. افرادی که در این قبرستان آرمیده‌اند، سربازان گمنام روسیه و لهستانی‌هایی هستند که در جنگ جهانی دوم در راه برگشت به وطن جانشان را از دست داده‌اند. تعدادی از قبرها نیز مربوط به کنت‌های فرانسوی، شاهزاده‌های گرجی و پزشکان دربار قاجار و پهلوی است. افراد مشهوری مانند «اوانس اوگانیانس» اولین کارگردان سینمای ایران و موسس اولین مدرسه بازیگری در ایران، «شاهین سرکیسیان» موسس تئاتر مدرن در ایران، «کنت دو مونت فرت» اولین رئیس پلیس ایران، «ولادیسلاو هورودکی» معمار اهل لهستان، «ولادیمیر گاردایستکی» معمار ایستگاه راه‌آهن تهران، «آلفرد ژان بانیست لومر» موسیقی‌دان نظامی فرانسوی مربوط به دوران ناصرالدین‌شاه قاجار که نخستین سرود ملی ایران را ساخت، «دکتر کلوکه» پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار و «دکتر تولوزان» پزشک مخصوص ناصرالدین شاه که از جمله اقدامات او در ایران می‌توان به بهداشت عمومی و تشکیل مجلس حفظ‌الصحه اشاره کرد.
این محدوده در گذشته‌های دور زمین کشاورزی بود که بعدها تبدیل به قبرستان شد. اولین فردی که در این منطقه به خاک سپرده شد، دکتر «کلوکه» پزشک اختصاصی محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود. «کلوکه» در سال۱۸۵۵ در این خاک دفن شد. بعدها دکتر تولوزان، یکی از پزشکان فرانسوی دربار قاجار، زمین‌های این منطقه را خرید و آن را به گورستان مسیحیان مقیم تهران تبدیل کرد. بخش‌های مختلف این گورستان توسط سفارت‌های فرانسه، ایتالیا و لهستان خریداری شد و اکنون آنها این محل را مدیریت می‌کنند.
قبرستان دولاب بیش از ۷۵ هزار مترمربع مساحت دارد و دارای ۵ بخش مختلف است. هرکدام از این بخش‌ها ورودی جداگانه‌ای دارند. در میان قبرستان نیز یک خیابان وجود دارد که این ۵ بخش را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. سه بخش کاتولیک، ارتدوکس و ارامنه گریگوری در قسمت شرقی و دو بخش ارامنه کاتولیک و آشوری‌های کلدانی در قسمت غربی قبرستان دولاب قرار دارد. بزرگ‌ترین بخش قبرستان دولاب مربوط به ارامنه است که حدود ۴۴ هزار مترمربع را در برمی‌گیرد. اغلب افرادی که در این بخش مدفون شده‌اند، ارامنه ایرانی هستند که در بین آنها افراد نامی و سرشناسی چون شاهین سرکیسیان، آرام گارونه، اسرائیل ساهاکیان، زورا ساگینیان، مارکار قارابگیان، نیکلای لاوری و نیکوکاران درمانگاه خیریه آودیسیان دیده می‌شوند. قدیمی‌ترین سنگ قبر این بخش مربوط به سال ۱۳۷۵ است. پس از آن تدفین در این قبرستان از طرف شهرداری تهران ممنوع اعلام شد.
مسیحیان ارتدوکس در بخش ارتدوکس‌های قبرستان دولاب دفن شده‌اند که از مشهورترین آنها می‌توان به نیکولای مارکف معمار و آنتوان سوروگین عکاس اشاره کرد. این افراد هر دو روسی بوده‌اند و اصالت گرجی داشتند. در قسمت ورودی این بخش یک آرامگاه دیده می‌شود که با معماری گرجی و به شکل کلیسا ساخته شده است. این آرامگاه به مینادورا خوشتاریا، همسر آکاکی خوشتاریا تعلق دارد. آکاکی خوشتاریا تاجر گرجی است که امتیاز استخراج نفت شمال ایران را از دربار قاجار دریافت کرده و در این منطقه مشغول فعالیت بود. همچنین قسمت دیگری از قبرستان دولاب، که با عنوان ترسناک‌ترین بخش شناخته می‌شود، مربوط به ۲۶ مهندس ایتالیایی است. مهندسین معدنی که در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ در ایران کار می‌کردند و همین‌جا جان خود را از دست دادند. قبرهای این افراد در زیرزمین و لای دیوارها قرار دارد و سنگ قبر آنها نیز به صورت ایستاده دوتادور این دیوارهای نصب شده است.
در واقع برای ورود به این بخش باید از میان مردگانی ایستاده عبور کنید که کمی ترسناک است. از سوی دیگر حدود ۱۴هزار و ۲۰۰ مترمربع از قبرستان متعلق به کاتولیک‌هاست. در این بخش قبر افراد مشهوری چون دکتر کلوکه، دکتر جمشید اعلم و ولادیمیر گاردایستکی دیده می‌شود. اکنون قبرستان ممنوعه توسط سفارت‌خانه‌های مربوطه مانند روسیه، لهستان، فرانسه و شورای خلیفه‌گری ارامنه مدیریت می‌شود. یک خانواده در این قبرستان زندگی می‌کنند که نگهبانی از قبرستان را بر عهده دارند.
سایر اخبار
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند